Το ποίημα του μήνα - Poem of the month
ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ
Στο μονοπάτι της ζωής, το δύσβατο
σαν βγήκα,
άλλοτε ανηφόριζα κι άλλοτε κατηφόρα!
Μέρα την μέρα οι χαρές,
νύχτα την νύχτα δάκρυ!
Τώρα γυρνώντας για να δώ ξανά τα περασμένα,
γιατί έκανα δρόμο πολύ,
φωτάκια αντικρύζω.
Κάθε ψυχή που γέλαγε, φεγγοβολούσε γύρω
κι έτσι τα περασμένα μου, στον ήλιο μονοπάτι!
Γι' αυτό δοξάζω τον Θεό, που έγραψε για μένα
λίγα σκοτάδια στην ζωή.
Αραιά και μετρημένα!
Ο δρόμος που χαράχτηκε δεν ξέρω πότε σβήνει,
μα εύχομαι τα μελούμενα
να 'ναι σαν περασμένα.
Μα πάνω απ' όλα εύχομαι όταν ο ήλιος σβήσει
κόσμος πολύς, δακρύζοντας,
να μ' αποχαιρετήσει.
ACCOUNT
On the path of life,
the inaccessible like I went out,
sometimes uphill and sometimes downhill!
Day by day the joys,
night at night tear!
Now coming back to see the past again,
because I traveled a lot,
I can see lights.
Every soul that laughed,
glowed around and so my past,
the path to the sun!
That is why I praise God,
who wrote for me little darkness in life.
Sparse and measured!
I do not know when the road was paved,
but I wish the future to be like the past.
But above all I wish when the sun goes down people a lot,
crying,
to say goodbye to me.